De echte Napolitaanse pizza moet aan tal van eisen voldoen. Een van de eisen gaat over de dikte van de bodem. Dit mag niet meer dan 4 mm zijn. 

Vaak deed ik daar nog een schepje bovenop met een nog dunnere bodem. Vliesdun bijna. Probeer daar nog maar eens een goed ‘beleg’ op te doen. Te beginnen met de tomatensaus, deze is hoort dun en vloeibaar te zijn, wat de draagkracht van een te dunne bodem zeker niet ten goede komt.

Ook al beleg je de pizza op zijn Napolitaans (dus geen overdaad aan ingrediënten), dan nog gaat het mis. Als ik de pizza in de houtoven schuif, zakt een deel van de ingrediënten door de bodem.

Als oplossing sla ik dan snel de ene helft over de andere helft (een inventief uitgevoerde calzone), maar dat lukt niet altijd. Wat er wel altijd gebeurt is dat een deel van de ingrediënten liggen te verbranden op de vloer van de houtoven.

Pizza klaar …. boenen maar. Eerst de vloer vrij maken van de verbrande restanten en opnieuw een rood hoofd.