Pizza’s maken is voor mij altijd een feest. Al een aantal dagen tevoren begin ik met het maken van een menu. Centraal daarin staan natuurlijk de pizza’s. 
Ik probeer telkens een ander menu te maken, in de wetenschap dat een aantal pizza’s zo favoriet zijn dat deze eigenlijk wel telkens terugkomen. Verder vind ik het leuk om ook wat nieuws te proberen. De ene keer lukt dat wat beter dan de andere keer.
Naast de pizza als hoofdgerecht, staat er ook altijd wel een voor- en nagerecht op het menu. Hiervoor geldt dat het leuk is om hierin te variëren.

Samenwerking

O ja, mocht ik de indruk wekken dat het een one-man show is wil ik dit nadrukkelijk corrigeren. Het pizzafeest is iets waar mijn vrouw Joke en ik eendrachtig in samenwerken. Joke is zeer bedreven in de voorgerechten en de bijgerechten. Ook in het nagerecht heeft zij een flinke vinger in de pap. Niet letterlijk overigens.

Daags tevoren vinden de meeste voorbereidingen plaats. Allereerst de inkopen doen. Verder alvast, waar mogelijk, het snijwerk doen. Ook krijgt het voor- en nagerecht al wat aandacht.
En natuurlijk het allerbelangrijkste (voor mij): het deeg maken. Hierover kan je op <deze pagina> het nodige lezen.

Het uur U

De dag zelf zitten we ook niet stil: de voorbereidingen treffen die echt op de dag zelf moeten gebeuren, de houtoven klaarzetten, de buitenkeuken schoonmaken, het inrichten van ‘Ristorante Pietza’, op tijd het deeg uit de koeling halen. Meestal zijn er nog wat onverwachte dingen en zo vliegt de tijd voorbij totdat de eerste gasten komen. 

Zo’n 1,5 uur voordat ik de eerste pizza wil gaan bakken steek ik het vuur aan in de houtoven. Dit is voor mij altijd een mooi moment omdat het dan echt gaat beginnen.

Aan de slag

Nadat we het voorgerecht hebben genuttigd ga ik aan de slag met de eerste pizza. In principe volg ik het menu. Ik reken altijd op één pizza per persoon, hoewel de praktijk uitwijst dat dit te veel is omdat we doorgaans met een driegangenmenu werken. Ook ben ik niet star in de toppings op een pizza, als iemand iets anders wil is dat prima. 
Ik hanteer wel altijd het ‘sharing and caring’ principe: de pizza wordt altijd verdeeld onder de gasten.

Het bakken

Een deegbal stretchen tot een bodem van zo’n 30-32 centimeter vraagt enige tijd. Ook aan het beleggen besteed ik de nodige aandacht. Dan is het grote moment daar: de pizzaschep onder de pizzabodem krijgen en deze met een ferme schuif in de houtoven leggen. Dan wel continue aandacht aan de pizza geven. Met een vloertemperatuur van tussen de 300 en 320 graden gaat het snel. Zeker voor de zijde die bij het vuur ligt. Na zo’n 20 seconden is het draaien geblazen. Als het te snel gaat kan de pizza altijd wat naar de koudere kant worden geschoven. Dat is wel relatief, omdat de vloer daar ver boven de 200 graden is.De kunst is om geen ingrediënten op de vloer te krijgen. Die gaan verbranden en dat beïnvloedt de smaak van de pizza. Daarom altijd de vloer schoonmaken voordat de volgende pizza erin gaat.

Uit het vuistje

De pizza snijden we normaal gesproken in 8 stukken. We hebben speciale pizzabordjes, qua omvang een beetje de grootte van een gebaksbordje. Daar past zo’n stukje pizza perfect op. We leggen altijd vork en mes neer, hoewel je een pizza eigenlijk uit het vuistje hoort te eten, zodat de smaak het best tot zijn recht komt. Ook hiervoor geldt dat iedereen zijn eigen voorkeur hierbij mag hebben.

Valkuilen

Eerlijk is eerlijk: ik ben zeker nog niet zo’n volleerde pizzabakker dat ik alleen maar geslaagde pizza’s bak. Lees mijn bloopers er maar eens op na. Dus zo af en toe mislukt er eentje. Daarom zorg ik altijd voor een paar extra pizzabollen.

Resultaat

Een etentje is eigenlijk altijd wel een succes. Soms werkt het weer niet helemaal mee, maar dat komt gelukkig niet al te vaak voor. In dat geval kan ik met een zeildoek een overkapping maken en als het echt nodig is zet ik de heater aan. Na veel oefenen, vallen en opstaan ben ik van mening dat ik het pizzaproces inmiddels aardig onder de knie heb.

Wat ik nu nog wil bereiken is dat ik een betere kwaliteit deeg krijg wat tot een mooiere (meer egale en van gelijke dikte) bodem moet leiden. Dan wordt de stap naar het maken van andere pizza’s (waaronder de calzone) weer wat makkelijker.

Zo, genoeg over de voorbereidingen. Zullen we beginnen met het deeg te maken?

Lees dan de eerste blog hierover die een introductie is op de belangrijkste voorwaarde voor een smakelijke, versgebakken pizza: Van bloem tot deeg.