De Italiaanse pizzabakkers gaan voor weinig, maar kwalitatief goede, toppings. Drie, hooguit vier toppings en bakken maar.

Wij Nederlanders zijn niet zelden precies het tegenovergestelde: hoe meer, hoe beter. Dat wil nog wel eens voor problemen zorgen.

Mijn pizzadeeg keurig uitgerekt tot een bodem van ca. 30 centimeter en vullen maar. Tomatensaus, mozzarella, champignons, ui, salami, ham en ga maar door. Dan wil ik de bodem op de schep krijgen, of beter gezegd: de schep onder de bodem. 

En dan: prik. De schep gaat door de bodem of de bodem wordt in tweeën gescheurd bij he op de schep krijgen. Een soort te zwaarbeladen auto dus.

Resultaat: weer een rood hoofd en opnieuw beginnen. Ik zorg nu dus altijd voor 1 of 2 extra deegbollen!